Bebeğime

Görmeden aşık oldum... Minnak ellerini... Yüzünü... burnunu...görmeden... Nasıl olduğunu bilmeden...Aşık olmak.. Annelik.. Anne olmak..Anne oluyorum.. Kulağa ne kadar da farklı geliyor...

İçimde günden güne büyüyen bir can.. Onu hissetmek tarifi olmayan duygular.. Bir kadının yaşayabileceği en güzel duygu...Hormonların değişiyor , vücudun değişiyor.. Ama güçleniyorsun ayrı bir güç geliyor .. Anneyim ben bana bir şey olmaz diyorsun.. Tıpkı annem var bana bir şey olmaz dediğim günlerdeki gibi...

Oysa benim hayatım içimdeki hayatmış..İçimde hareket etmesiymiş, gramları hesaplamakmış.... Onun kalp atışı ile kalbimin hızlanmasıymış..Doktora gitmeyi o kadar seviyorumki artık zaman geçmiyor resmen bir an önce randevu tarihim gelsede yavrumu görsem diyorum...Karnımın içinde oynadığını hissetmenin yanında görmek işte o zaman diyorum. Canımdan canım...Her şeyim..

Hamile kaldığımı öğrendiğimde pekte anlayamamıştım. Hımm hamileyim diyordum hatta şımarıkca sevinenlerede kızıyordum içimden ne var yani diyordum.. Hamilelik işte diyordum.. Taki kalp atışlarını duyana kadar taki içimde oynadığını hissedene kadar... Bu iki duyguyu hissetmem yetmişti anne olduğumu algılamama..Hormonlarım değişti hemde fazlasıyla ben çok yoğun yaşadım bunu çok fazla alıngan oldum zırt pırt ağladım. Kızdım kendimi tuvalete kapadım ağladım. Kimse görmesin diye yolda ağladım gözüme gözlük taktım.. Benim için güzel dilekleri olan insanlara bile kafa takmaya başladım.. İlk 3 ayım mide bulantıları, halsizlik ve uyku hali ile geçiyordu. Hiç bir şey yiyemiyrdum ne yesem çıkarıyordum kilo almak yerine zayıflamıştım. İnsanların birşey olmaz geçecek anne olmak kolay değil laflarını duyunca .. İnsanların çat çat ağızlarına vurasım geliyordu. Aslında hiç de şiddete eğilimli değilimdir :) İşte bazen insan kötü düşünceler geçiriyor aklından..

ilk üç ayı bu tarz sancılarla atlattım.. Sonra aaa göbeğin mi çıktı ? Aa aa kilo mu aldın ? krizleri başladı. Allahım ben neredeyim neyin içindeyim diyerek çıldırıyordum. Yediklerime çok fazla dikkat etmeye başladım. Kilo almamak için zaten midemden korktuğum içinde ayrıca dikkat ediyordum. Sonra insanları takmamaya başladım.. Ben hamileyim zaten hayatımız rejim ve dikkatle geçiyor.. Kilo almak için en güzel bahanem dedim..  Şuan kilo almadım gayet iyi gidiyorum ama alacağım onuda biliyorum..

Kilo sürecini atlatık derken üzerine cinsiyet yorumları başladı. Erkek kız vs bilmem ne derken .. Oğlum olacağını öğrendim.. Anne baba için gerçekten cinsiyet önemli değilmiş sağlıklı olsun yeter diyorsun.. Sonrasında tarama testinde cinsiyet değişti ve kızın olacak dedi doktorum. Şaşırdım ama bir kızım olacağını bilmek mutlu etti beni. Gerçekten kız, erkek fark etmiyormuş.

Şimdi kocaman bir karınla fil gibi dolaşıyorum ortalarda toplamda 12 kilo aldım. 8 ay bitmek üzere karnımı görenler sanki ultrason makinesi aaa oğlun mu olacak sanki erkek karnı yok ya hiç kız gibi değil.. :) Yorumlara sinirlenmemek için kendimi zor tutuyorum diyebilirim.

Bu zamana kadar o kadar çabuk geçti ki her şey son 1 ay geçmiyor. Sabırsızlıkla bekliyorum minnoşumu kucağıma alacağım günü. Hep hayal ediyorum onu boynumda teni tenime değerken.

Minnak ellerini ..Burnunu... Ayaklarını...Şimdiden kokusu burnumda.. Kızım Defnem gel hayatımıza bir an önce artık.. Sabırsızlıkla bekliyoruz kızım seni ...

Annen.