Seval Cayak

Birazda şeker hamurundan yaptığım pastalara yer vermek istedim.  İlk önce Hobi olarak başlayan bur denemelerim bir iki derken baktım ki elimden geliyor. En azından tepkiler güzeldi. Çevremde tanıdıklarıma yapmaya başladım. Şimdi kendi çapımda evde pasta yapıyorum. Sipariş alınır diyerek fotoğraflara yer veriyorum.

Kış ayının gelmesi ile birlikte tatile özlem başlarsa.. Sonra fark ettim ki tatili paylaşmamışız. Hemen kolları sıvadım. Tatile gitmeden bir hafta önce stresim başladı. Ne yapacağım uçakta ne olacak, ağlarsa, yanıma ne alacağım ya güneşte yanarsa koruyamazsam iptal mi ettirsem diye düşünürken geldi çattı. Açıkçası Defne'nin valiz 1 hafta önce başladı hazırlanmaya. Sırf kol zıbınlar, havlu,penye elbise kurtarıcılarımdı. Havalimanına geldiğimizde Defne uyandı uçağın kalkış anına kadar da uyanıktı. Uçağın kalkma anında sesten etkilendi direkt emmek istedi sonra emzikle uyudu ve uçuş boyunca gidiş ve dönüş çok rahat geçti. Uçak için yanıma neler aldım; -Yedek kıyafet ve battaniyesini - Oyun kartları ve bir oyuncak - Çubuk kraker , su ve kefir (Hazır mama yada süt içmiyor ancak kendi yaptığımız kefir'i içiyor ) -Yedek biberon, ıslak mendil -Acil durum ilaçlarımız Çok şükür hiç birine ihtiyaç duymadan yolculuk geçirdik. Otelimiz çocuk için oldukça rahat bir oteldi....

Bu aralar çok zor oluyor bırakıp gitmek. Büyüdükçe iletişim kurmaya başladıkça daha da zor oluyor. Sabahları yataktan kalkıyorum sessizce giyinmeye başlıyorum tatlı ve minnoş bir ses  -Anne !  -Günaydın Aşkım diyorum :) - Anne ...anne :) diye gülümsemelerle devam ediyor. Sonra gel bırak ve git. Defne uyandığı zamanlarda onu kucaklayıp anneanneye gidiyoruz Allahtan anneanneyle evimiz çok yakın. Uyuduğu zamanlarda o geliyor. Tabi Defne durumu anlıyor merdivenlerden inerken bir omzuma yatmalar . Sıkı sıkı sarılmalar derken nasıl ayrılacağız triplerine giriyorum. Yolda anlatıyorum anne çalışıp gelecek , mama alacak , oyuncak alacak akşam geldiğimde beraber oynayacağız falan . Bir ağlama seansı sonra oyuncaklara saldırma ve ben kaçar. Zor bir durum uyandığında bu durumu yaşamak çok zor. Uyuduğunda bırakıp gittiğimde ise onun kalkış anına denk gelememek hepsi ayrı üzüyor insanı. Akşamları uçarak gidiyorum. Bazen çıkışta bir yere uğradığımda suçlu hissediyorum kendimi ...