Çalışan Anne Özlemi

Bu aralar çok zor oluyor bırakıp gitmek. Büyüdükçe iletişim kurmaya başladıkça daha da zor oluyor.

Sabahları yataktan kalkıyorum sessizce giyinmeye başlıyorum tatlı ve minnoş bir ses 
-Anne ! 
-Günaydın Aşkım diyorum :)
- Anne ...anne :) diye gülümsemelerle devam ediyor.

Sonra gel bırak ve git.

Defne uyandığı zamanlarda onu kucaklayıp anneanneye gidiyoruz Allahtan anneanneyle evimiz çok yakın. Uyuduğu zamanlarda o geliyor.

Tabi Defne durumu anlıyor merdivenlerden inerken bir omzuma yatmalar . Sıkı sıkı sarılmalar derken nasıl ayrılacağız triplerine giriyorum. Yolda anlatıyorum anne çalışıp gelecek , mama alacak , oyuncak alacak akşam geldiğimde beraber oynayacağız falan . Bir ağlama seansı sonra oyuncaklara saldırma ve ben kaçar.

Zor bir durum uyandığında bu durumu yaşamak çok zor. Uyuduğunda bırakıp gittiğimde ise onun kalkış anına denk gelememek hepsi ayrı üzüyor insanı.

Akşamları uçarak gidiyorum. Bazen çıkışta bir yere uğradığımda suçlu hissediyorum kendimi . 

Çalışan anne olmak zor. 

Evet benimde aklımda deli sorular acaba kızım bana kızıyor mu ? Bu durum onu ruhsal etkiler mi ?

Ama ona anlatıyorum ve konuşuyoruz beni anladığına da inanıyorum.

Biliyorumki büyüdüğünde çalışan bir annesi olduğu için gurur duyacak.

Seni seviyoruz Prenses..


Annenden Sevgilerle

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dayıma Poz verirsem :)

3,5 yaş şerefine!

Şeker Hamurundan Pasta yaparsam !